Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τιβέριος Ιούλιος Ρησκούπορις Ε΄

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τιβέριος Ιούλιος Ρησκούπορις Ε΄
Νόμισμα τού Γ. Ι. Ρησκούπορι Ε΄ βασιλιά τού Κιμμερίου Βοσπόρου.
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση3ος αιώνας[1]
Θάνατος276
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο του Βοσπόρου
Αρχαία Ρώμη
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςαρχαία ελληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΤέκναΤιβέριος Ιούλιος Σαυρομάτης Δ΄
Χεδόσβιος
Τιβέριος Ιούλιος Σύνγης
Τιβέριος Ιούλιος Θεοθόρσης
ΓονείςΤιβέριος Ιούλιος Σαυρομάτης Γ΄
ΟικογένειαΔυναστεία Τιβερίων-Ιουλίων του Βοσπόρου

Ο Τιβέριος Ιούλιος Ρησκούπορις Ε΄ [2], [3] ήταν ο βασιλιάς τού Κιμμερίου Βοσπόρου, ενός πελατειακού στη Ρώμη κράτους, από το 240 έως το 276. Η βασιλεία του Ρησκουπόριδος Ε΄ αλληλεπικαλύπτεται με εκείνη πολλών άλλων βασιλέων τού Βοσπόρου: των Τ. Ι. Φαρσάνζη (253–254), Σαυρομάτη Δ΄ (276) και Τ. Ι. Tειράνη (276–278). Δεν είναι σαφές ποιες ήταν οι σχέσεις και το καθεστώς μεταξύ τους και αν ήταν συγκυβερνήτες ή αντίπαλοι διεκδικητές τού θρόνου.

Έγινε βασιλιάς τού Κιμμερίου Βοσπόρου το 240, διαδεχόμενος τον Τ. Ι. Iνινθίμεο. [4] Επειδή οι ύστεροι βασιλείς τού Βοσπόρου είναι γνωστοί μόνο από τη νομισματοκοπία τους, η ακριβής σχέση μεταξύ των ηγεμόνων δεν είναι γνωστή. Ο Ινινθίμεος πιστεύεται ποικιλοτρόπως ότι ήταν είτε μέλος της κυρίαρχης Τιβεριο-Ιουλιανής δυναστείας (ίσως ο γιος τού Τ. Ι. Κότυ Γ΄) [5], είτε ξένος σφετεριστής, ίσως σαρματικής καταγωγής. [6] Σύμφωνα με μία επιγραφή τού 249 που άφησε ο Ρεσκούπορις Ε΄ στο Παντικάπαιον, διεκδίκησε τον θρόνο τού Κιμμερίου Βοσπόρου με κληρονομικό δικαίωμα. [7] Ο Γάλλος γενεαλόγος Κριστιάν Σετιπανί πιστεύει ότι ο Ρεσκούπορις Ε΄ γεννήθηκε περί το 225 ως γιος τού προηγούμενου βασιλιά Τ. Ι. Σαυρομάτη Γ΄ (βασ. 229–232 ). [8]

Λίγα είναι γνωστά από τη βασιλεία του Ρησκούπορι Ε΄, αλλά το γεγονός ότι η περίοδος κατά την οποία έκοψε νομίσματα συμπίπτει με τη βασιλεία πολλών άλλων βασιλέων υποδηλώνει ότι είτε αντιμετώπισε πολλούς σφετεριστές, είτε ότι συχνά συγκυβέρνησε με συγγενείς. Ο πρώτος βασιλιάς που ήταν σύγχρονος τού Ρησκούπορι Ε΄ ήταν ο Τ. Ι. Φαρσάνζης, τού οποίου τα νομίσματα είναι γνωστά από το 253–254. [4] Το αν ο Φαρσάνζης ήταν σφετεριστής ή όχι αμφισβητείται, αν και οι ιστορικοί πιστεύουν πιο πολύ ότι ήταν αντίπαλος-διεκδικητής και όχι συγκυβερνήτης, [9] ίσως πιο στενός συγγενής τού Ινινθιμέου ή άσχετος ξένος. [6]

Μερικές φορές πιστεύεται ότι ο Ρησκούπορις Ε΄ συγκυβέρνησε με έναν βασιλιά, που ονομαζόταν "Σύνγης" από το 258 έως το 276 [4] Η ταύτιση του Σύνγη είναι αμφίβολη, αφού βασίζεται σε έναν σπάνιο τύπο νομισμάτων, από τα οποία μόνο ένα σώζει ένα μέρος επιγραφής. Αυτή η επιγραφή διαβάστηκε ως "Σύνγης" από τον νομισματολόγο Μπέρνχαρντ Καρλ φον Κέχνε στα μέσα του 19ου αι., αλλά θεωρήθηκε φανταστική από τον Aleksandr Zograf το 1977. [10]

Με πιο ασφάλεια πιστοποιημένοι συγκυβερνήτες είναι γνωστοί από το τελευταίο έτος τού Ρησκούπορι Ε΄, το 276, όταν κυβέρνησε μαζί με τους δύο άλλους βασιλείς, τους Τ. Ι. Tειράνη και Τ. Ι. Σαυρομάτη Δ΄. [4] Ο Κρ. Σετιπανί πιστεύει ότι ο Tειράνης ήταν αδελφός του Ρησκούπορι Ε΄ [8] και είναι πιθανό ότι ο Σαυρομάτης Δ΄ ήταν γιος του Ρεσκούπορι Ε΄. [11] Ο Σετιπανί πιστεύει επιπροσθέτως ότι ο μετέπειτα βασιλιάς Τ. Ι. Θεοθόρσης (279–309) ήταν νεότερος γιος τού Ρησκούπορι Ε΄.

Ο Σαυρομάτης Δ΄ επίσης απεβίωσε το 276 μετά από λιγότερο από ένα χρόνο ως συγκυβερνήτης, αφήνοντας τον Tειράνη ως μοναδικό διάδοχο τού Ρησκούπορι Ε΄. [4]

Bιβλιογραφικές αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. 1,0 1,1 Ανακτήθηκε στις 23  Νοεμβρίου 2018.
  2. Astakhov, Ivan Alekseevich (2021). «Changes in the Ethnic Pictures and its Impact on the Internal Political Situation in the Bosporus after Rheskuporis VI». Laplage em Revista (International) 7 (3A): 245–252. doi:10.24115/S2446-6220202173A1397p.245-252. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2022-09-10. https://web.archive.org/web/20220910210727/https://laplageemrevista.editorialaar.com/index.php/lpg1/article/download/1397/1229/2384. Ανακτήθηκε στις 2022-09-13. 
  3. Vlasov, Vladimir· Smokotina, Anna (2013). «The Cultural Layer Overlying the Cemetery of Neyzats». Στο: Khrapunov, Igor. Exploring the Cemetery of Neyzats. DOLYA Publishing House. 
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Mitchiner, Michael (1978). The Ancient & Classical World, 600 B.C.-A.D. 650 (στα Αγγλικά). Hawkins Publications. σελ. 69. ISBN 978-0-904173-16-1. 
  5. «Le Bosphore Cimmérien - Suite». antikforever.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2022. 
  6. 6,0 6,1 Yartsev, Sergey V. (2019). «The Invasion of the Borans into the Bosporus in the 3rd Century AD». Humanities & Social Sciences Reviews 7 (6). https://core.ac.uk/download/pdf/276513411.pdf. 
  7. Minns, Ellis H. (1913). Scythians and Greeks: A Survey of Ancient History and Archaeology on the North Coast of the Euxine from the Danube to the Caucasus (στα Αγγλικά). Cambridge: Cambridge University Press. σελ. 608. 
  8. 8,0 8,1 Settipani, Christian (2006). Continuité des élites à Byzance durant les siècles obscurs: les princes caucasiens et l'Empire du VI:e au IX:e siècle (στα French). Paris: De Boccard. σελ. 408. ISBN 978-2-7018-0226-8. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  9. Beydin, G. V. (2016). «Готы на Боспоре: находки монет царя Фарсанза в ареале черняховской культуры [Goths in the Bosporus: finds of coins of King Farsanz in the area of the Chernyakhov culture]». Древности. Харьковский историко-археологический ежегодник 13: 138–149. https://periodicals.karazin.ua/drevnosti/article/view/4857. 
  10. Zograf, Aleksandr Nikolaevich (1977). Ancient Coinage: The ancient coins of the northern Black Sea littoral (στα Αγγλικά). British Archaeological Reports. σελ. 335. ISBN 978-0-904531-87-9. 
  11. Nadel, Benjamin (1977). «Literary Tradition and Epigraphical Evidence : Constantine Porphyrogenitus' Information on the Bosporan Kingdom of Emperor Diocletian Reconsidered». Dialogues d'histoire ancienne 3 (1): 87–114. doi:10.3406/dha.1977.2690. https://www.persee.fr/doc/dha_0755-7256_1977_num_3_1_2690. 
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Τ. Ι. Κότυς Γ΄ &
Τ. Ι. Σαυρομάτης Γ΄
Βασιλιάς τού Βοσπόρου
233 - 234
(με Τ. Ι. Κότυ Γ΄)
Διάδοχος
Τ. Ι. Τειράνης